Robin Cox op het bankje op het Valkenbosplein.
Als je af en toe een film kijkt, kan het bijna niet anders of je hebt Forrest Gump wel eens gezien. De hoofdrolspeler, gespeeld door een piepjonge Tom Hanks, vertelt zijn levensverhaal vanaf een bankje bij een bushalte in de Amerikaanse stad Savannah. Die scènes van Forrest Gump op zijn bankje zijn een inspiratie voor Robin. ‘Het bankje als plek om verhalen te delen, dat zijn we misschien een beetje vergeten’, zegt hij.
Collectief
Ooit was hij reclamemaker, maar dat vak was hem te plat: meer cola of candybars verkopen, draaide het daar om? Kon hij zijn talent ook gebruiken om de wereld een beetje beter te maken? Hij liet de reclamewereld voor wat het was, werd ZZP’er en startte in 2012 A city made by people, een blog met verhalen over de vraag wat een stad een goede stad maakt, en hoe mensen daar samen aan kunnen bijdragen. Met als kernvraag: ‘Hoe krijgen we mensen meer in beweging voor dingen die goed zijn? Hoe kunnen we meer een collectief zijn?’
Wat klein begon, groeide al snel uit tot een internationaal netwerk met tientallen correspondenten, die vertelden hoe het er aan toe ging in steden als Melbourne en Boekarest. Toen corona uitbrak, kwam Robin met My City in Lockdown, een serie waarin mensen vertelden hoe het er in hun stad aan toe ging onder de bijzondere omstandigheden van de pandemie, en hoe ze tijdens corona op zoek gingen naar saamhorigheid.
Dubbelzinnig
In augustus 2023 begon Robin met zijn Good Place-project. Die naam, daar zit iets dubbelzinnigs is: het kan gaan over de plek waar je bent, maar ook over jezelf. Are you in a good place, die vraag wil zoveel zeggen als: hoe gaat het met je, zit je lekker in je vel? Het concept van Good Place is simpel, dat is de kracht ervan. Robin spreekt met zijn gesprekspartners af op een bankje ergens in Den Haag – ze mogen zelf uitkiezen welk bankje – en stelt ze drie vragen: waar kom je vandaan, waarom vind je Den Haag een good place, en ben je zelf op een good place in je leven?
Kwetsbaarheid
Tot nu toe zijn het vooral internationale inwoners van Den Haag die Robin sprak op de bank: ruim twintig in totaal, bijna allemaal uit verschillende landen. Expats in Nederland, weet Robin uit ervaring, hebben moeite om de verbinding te maken met de stad waar ze wonen. ‘Anderen denken al snel: jij bent hier maar een paar jaar, waarom zou ik energie stoppen in mijn verhouding met jou? Als ik hun verhalen weet vast te leggen, kan ik groepen misschien dichter bij elkaar brengen. In Amsterdam, waar ik woonde voor ik naar Den Haag kwam, zag ik dat juist de internationale Amsterdammers enorm betrokken waren bij hun stad, bij dingen als gezamenlijke schoonmaakacties of tuinieren in de stad. Zij waren meer betrokken dan menige oorspronkelijke Amsterdammer.’
Uit de gesprekken op de bank komt duidelijk naar voren dat de mens eerst komt, en daarna pas de plek. ‘Als het met jou niet goed gaat, zul je de plek waar je bent ook niet goed vinden of zelfs de plek aanwijzen als de boosdoener’, vertelt Robin. ‘De meesten zijn in a good place. Een paar ook niet, maar dat is niet erg. Ik wil juist graag kwetsbaarheid zien; ik hoop dat die ander zich op de bank zo op zijn gemak voelt dat hij het achterste van de tong laat zien.’
Aan het denken
Met zijn gesprekken op de bank wil Robin vooral mensen aan het denken zetten; niet alleen zijn gesprekspartners, maar juist ook de kijkers en luisteraars van zijn podcast. ‘Je hoopt dat het zaadje is geplant, dat mensen door die gesprekken meer gaan nadenken over de vraag waar ze zelf staan in de stad. Een van die gesprekken gaat bijvoorbeeld over werken in de buitenlucht. Als je dat ziet, zou je eens kunnen bedenken: kan ik zelf ook niet eens een keer buiten werken? En op de zelfde manier kun je het hebben over thema’s als eenzaamheid, mentale gezondheid, de manier waarop je je verhoudt met je buren of je buurt, en hoe je communities bouwt in de stad.’
Identiteit
Een volgende stap zou wat Robin betreft kunnen zijn dat er feitelijke Good Place-bankjes in de stad komen: bankjes die uitstralen dat ze gemaakt zijn om met anderen in gesprek te gaan. ‘Veel bankjes hebben geen identiteit. Een Good Place-bankje is a bench with a purpose. Dat moet het uitstralen: ik sta open voor jou. Je spreekt bijvoorbeeld met elkaar af dat zo’n bankje geel is, en iedereen weet vervolgens: op een geel bankje kan ik mijn verhaal delen, met de ander in gesprek gaan. Dat is mijn droom: een netwerk aan bankjes, in buurten en steden, en als het even kan over de hele wereld, overal het zelfde ontwerp, zodat mensen weten wat ze kunnen verwachten als ze daar gaan zitten.’
Robin heeft al een prototype van een Good Place-bank gemaakt van op straat gevonden oude schoolbankjes, en dat is inderdaad geel. Hij is in gesprek met de organisatie van het Stadmakersfestival of het daar, in november, een plek kan krijgen.
Good Place – de integrale gesprekken, maar ook verkorte versies – is te vinden op Youtube en Spotify.
